Nun Lob, mein Seel, den Herrn – Prijs nu, mijn ziel, de heer

De Sint-Clemenskerk werd tussen 1745 en 1753 gebouwd volgens de plannen van architect Johann Conrad Schlaun als klooster- en hospitaalkerk voor de Broeders van Barmhartigheid. Het gebouw werd geïntegreerd in de kloostergebouwen en stond oorspronkelijk niet op zichzelf, zoals vandaag de dag het geval is. Het chronogram van de inscriptie op het portaal van de kerk noemt de stichter en het jaar van voltooiing van de ruwbouw 1751: PRO PERENNI VERAE MISERICORDIAE SIGNO EXPENSIS SVIS ERIGEBAT AVGVSTVS BAVARIAE PRINCEPS PATER PATRIAE: ‘Als eeuwigdurend teken van barmhartigheid richtte de landsvader en prins August van Beieren deze kerk op eigen kosten op’. Het stucwerk in de kerk werd gedaan door stukadoor Jakob Rauch uit Wessobrunn, de fresco’s op het koepelgewelf door Johann Adam Schöpf, het schilderij op het hoofdaltaar door Giovanni Battista Pittoni uit Venetië en de zijaltaarstukken door Carlo Carlone. Op 30 september 1944 werden de kerk en het ziekenhuis verwoest tot aan de omringende muren. De kerk werd tussen 1956 en 1959 herbouwd zonder de bijbehorende ziekenhuisgebouwen, waardoor het gebouw zijn opvallende stedelijke integratie verloor. Het interieur, inclusief de koepelfresco, werd gereconstrueerd tussen 1961 en 1974, waarbij Paul Reckendorfer uit Wenen (net als bij het Erbdrostenhof) de koepelschildering restaureerde. Siegfried Springer was verantwoordelijk voor het beeldhouwwerk.