Sint-Paulusdom

De Sint-Paulusdom, met zijn Baumbergse zandstenen muren en groene koperen dak, is het historische centrum van Münster. De kathedraal is sinds de vroege middeleeuwen de zetel van de bisschop van Münster. In opdracht van Karel de Grote bracht Ludgerus rond 800 het christendom naar Westfalen en bouwde hij de eerste kerk in Münster. Het huidige kathedraalgebouw is de derde kathedraal op de domheuvel; de ruime driebeukige basiliek werd in 1225 ingewijd. De kathedraal werd bijna volledig verwoest in de Tweede Wereldoorlog en werd in zijn huidige vorm herbouwd tot 1956.

Met zijn torens (ca. 1200), het langgerekte middenschip en de twee transepten is de Sint-Paulusdom een typisch voorbeeld van laatromaanse architectuur. De hoofdingang, het zogenaamde paradijs, en de zuidelijke gevel van het oostelijke dwarsschip werden in de 16^e eeuw opnieuw ontworpen, uitgebreid en versierd met beeldhouwwerken. Boven het paradijs, op de zuidelijke muur van het westelijke dwarsschip, bevindt zich een symbolische sculpturale decoratie uit de tijd van de bouw van de kerk. In de middeleeuwen werd in het voorportaal van het paradijs de kerkvergadering gehouden, waar de rechter oordeelde over geestelijke misdrijven in het bisdom. Het huidige hoogaltaar bevat 14^e-eeuwse beelden van apostelen uit het reliekschrijn in het voormalige hoogaltaar, dat zich nu in het historisch oudste deel van de kerk bevindt, het westelijke koor. Het werd rond 1956 ontworpen door Emil Stephan in verband met de verbouwing van het koor en de katheder van de bisschop, die zijn ambt van leraar belichaamt. Op het gebied van hedendaagse kunst moeten vooral de raamcycli voor de kruiskapel, de drie Galenkapellen en aangrenzende ramen van glaskunstenaar Georg Meistermann (1985–1990) en de kruiswegstaties van Bert Gerresheim (1995/96) in de kooromgang van de kathedraal genoemd worden.